392.

Były czasy, że królewicz stawał pod wieżą swej wybranki i by jej udowodnić, że ją na prawdę kocha śpiewał miłosną balladę. Dziś już prawdziwych królewiczów nie ma, a wartościowe księżniczki latają za zwykłymi frajerami.

 Czuję się pusta. pusta uczuciowo. czuję tą zjebaną pustkę z odrobiną tęsknoty.

Smutna, opiera czoło o okno w czarną noc, bez gwiazd .smutek na dnie jej serca, smutek bez końca,  przez niego pokochała zachody słońca. Wiesz ,że niema co zganiać na los, boli ciężki dla serca cios.Gdzie pocieszycielka chwili niedoli pamięta ostatni pocałunek winna Bogu ducha był jak gorzki sekret szeptany do ust nie do ucha.Związek tonął wzdłuż linii nurtu podczas ostatniej kłótni pobili się ostatnimi deskami ratunku. Na samą myśl o tym serce prawie jej pękło, zostały zdjęcia które na chwile zatrzymały przeszłość. Dalej kręci się ziemia, a gdyby mogła cofnąć czas lub wiedzieć jak wymazać przykre wspomnienia. Otula zmarźnięte ciało grubym kocem,w rękach gorąca herbata nalepsza na chłodne noce.Z nerwów masuje skronie czubkami palców,znów rani to coś czego nie można wyrazić łzami.To podły chichot losu,wyciąga ręke gasząc gorącą żarówkę w osłoniętym kurzem kloszu.  Zasypia sama z własnymi myślami,płacz goi rany, ból przez ludzi których kochamy. 

Założyła ciepły sweter, zrobiła sobie ciepłą herbatę, usiadła w oknie i doszła do wniosku, że nic nie daje jej tyle ciepła ile Twój uśmiech.

Nie miała nic przeciwko temu, by On ciągle się na nią gapił i tonął w jej oczach.

To mrowienie w żołądku i burza w mózgu, kiedy masz przed sobą właściwie własnego, prywatnego anioła. Człowieka za którego byłabyś w stanie oddać życie.

Łapiąc go za rękę, nie wiedziałam, że już nigdy jej nie puści.

 Wiedział, że dla niej jest jak tlen, że może ją tak cholernie zranić nawet jednym słowem. wykorzystał to tamtego wieczoru, gdy żegnał się na zawsze, delikatnie całując ją w usta szeptał, że dla niego była całym światem, że kochał, uświadamiając przy tym fakt, że to uczucie łączące ich serca, już po prostu zostało przerwane.

Chciałabym aby wiedział, że każdego dnia tęsknie tylko za nim, tak silnie, ukrywając pod wymuszonym uśmiechem cały ten cholerny ból, który tak naprawdę za każdym razem przygniata na glebę. żeby wiedział, jak bardzo brakuje mi jego głosu, uśmiechu, każdego z gestów i słów, żeby w końcu uwierzył w to co czuję, uświadomił sobie, że dla mnie jest wszystkim, jest jak tlen, bez którego istnienie nie miałoby sensu.

Przeszklone oczy, szybsze bicie serca, powaga słów i jego dłoń tak silnie trzymająca moją.

pamiętam tak doskonale tamten wieczór, jak lekko przepitym i drżącym głosem, bez omijania faktów wyjawiał swe uczucia, tak wiarygodnie obiecując siebie na wieczność.

Związek z nim nie tylko nauczył mnie , że płacz po nocach w poduszkę nic nie daje . dotarło do mnie , że lepiej się nie przyzwyczajać , nie przywiązywać , nie zapamiętywać . najlepiej jest mieć na wszystko wyjebane , tak bardzo jak tylko jest to możliwe .

Różnica między koleżanką , a przyjaciółka jest taka , że koleżanka pomoże znaleźć Ci Twojego księcia , a przyjaciółka porwie go dla Ciebie i podaruje w prezencie .

I wiesz jakie to jest kurwa trudne , zasypiać z myślą że jutro znowu się obudzisz ze słowami co ja do chuja robię na tym świecie.

Mała osóbka z górą potężnych uczuć i chwilowym burdelem przeżyć próbująca ogarnąć wielki świat rzeczywistości .

Nigdy nie byłem idealny , popełniałem mnóstwo błędów , ale dziś mogę obiecać , że dla Ciebie stanę się ideałem .

Uwierzyłam, że mogę mieć wszystko to, co chcę, bo wszystko zależy ode mnie, od mojej ambicji, uporu i ciężkiej pracy.

Byłeś pierwszym facetem któremu powiedziałam co czuję. I co z tego mam? Chyba tylko nieprzespane noce, miliony myśli "co by było gdyby..?" i smutek ten cholerny smutek, który ukrywam co dnia za niewidzialną maską.