Wszystko zaczęło się 31 grudnia 2013 roku. Mieszkałam w malowniczej miejscowości Pajęczno z rodzicami i dużo starszym rodzeństwem . Tego właśnie wieczoru  na imprezie sylwestrowej poznałam Gniewka. Wtedy nawet nie przyszło mi przez myśl ,że okaże się wyjątkową miłością ,która tak zmieni całe moje życie.

Moja rodzina była od zawsze bardzo konserwatywna, nie rozumiała nowoczesnego świata. Na spotkaniach rodzinnych zawsze mówili : Ta dzisiejsza młodzież jest dziwna i inna niż za naszych czasów, Wydziwiają z tymi strojami, dziwną muzyką i tymi poglądami na świat w ogóle nie garną się do roboty. Nigdy się z nimi nie zgadzałam chociaż nie potrafiłam im tego powiedzieć. W końcu nadszedł  czas, kiedy postanowiłam rozwijać się i zdobywać edukacje w mieście. Nie chcieli na to się zgodzić ,twierdząc ,że miasto z pewnością mnie zepsuje i potrzebna jestem na gospodarstwie. Mimo wszystko postawiłam na swoim, Zaczął się wymarzony okres w moim życiu w końcu mogłam się wydostać z tej zamkniętej na cztery spusty miejscowości. Kiedy weszłam pierwszy raz do nowej szkoły poczułam się wspaniale, zaczęła się ciężka praca, poznałam nowych, ciekawych ludzi, którzy wprowadzili mnie do nowoczesnego świata mody, imprez i innej muzyki niż dotąd słuchałam. Zbliżał się koniec roku i dostałam od mojej koleżanki z klasy Manuelii zaproszenie na zabawę sylwestrową. Moi rodzice od początku zauważyli zmiany w moim zachowaniu i stylu. Przestałam zważać na ich uwagi i stwierdziłam, że jestem już na tyle dorosła abym mogła sama decydować o swoim życiu. Na domówce poznałam swojego pierwszego chłopaka, w którym zakochałam się od pierwszego wejrzenia z wzajemnością. Pierwsze chwile tego miłosnego uniesienia były wspaniałe ,ale po kilku spotkaniach zorientowałam się ,że on jest z subkultury ,której moi rodzice nie zaakceptują- był Emo. W końcu przystałam na spotkanie z moimi rodzicami efekty były takie jak myślałam. Gdy Gniewko opuścił mój dom to rodzina zaczęła mi truć głowę :

-Kogo ty nam do domu sprowadziłaś ?!-wykrzyczał mój 50-letni ojciec-Ja już wybrałem dla Ciebie męża jest nim nasz sąsiad Ferdynand.

-Tak i co ja mam z tym starym, niewykształconym dziadem robić ?-byłam bliska płaczu.

-Najważniejsze ,że jest bogaty i będzie nam dawał za darmo mięso od świni-rzekła moja matka-A nie to co ten Twój dziwak.

-Nie mówcie tak na niego i tak z nim będę to moje życie i ja będę o nim decydować !-uciekłam do swojego pokoju z płaczem.

Rodzice od tego momentu jak poznali mojego ukochanego nie zmienili o nim zdania i nadal nie pozwalali mi nie z nim spotykać. Wieczorami uciekałam z domu przez okno ,ponieważ on przyjeżdżał po mnie swoim crossem i jeździliśmy w miejsce gdzie mogliśmy być tylko razem i gdzie nikt nam nie przeszkadzał. Żyłam tylko nauką i miłością do niego ,bo w domu były same wrzaski, kłótnie i niezrozumienie. Miałam 19 lat ,gdy Gniewko zabrał mnie na romantyczny spacer nad jezioro i tam wyznał mi swoją miłość i zapytał ,czy zostanę jego żoną. Odpowiedziałam mu ,że TAK nawet jeśli byśmy musieli uciec i ukryć się przed światem, który nas nie akceptuje. Gdy zbliżał się koniec liceum oświadczyłam moim rodzicom o podjętej decyzji. W odpowiedzi usłyszałam ,że mam wybór albo moja miłość albo oni. To była trudna decyzja ale gdyby naprawdę mnie kochali zaakceptowaliby moją decyzje. Jeszcze tego samego dnia spakowałam się i wyjechałam aby tymczasowo wprowadzić się do Gniewka. Jego rodzina przyjęła mnie z otwartymi ramionami i staliśmy się wtedy prawdziwa rodzina.

Dziś mam 35 lat i dwójkę wspaniałych dzieci. Moi rodzice do dnia dzisiejszego się do mnie nie odezwali i ja tez nie próbowałam się z nimi skontaktować. Nigdy nie pozwolę aby moje dzieci cierpiały tak jak ja. Nie pomyliłam się co do Gniewka ,ponieważ okazał się zarówno wspaniałym mężem jak i ojcem. 

Amanda.