Pewna 15 letnia dziewczyna od roku directioner pewnego listopadowego dnia postanowila założyć photobloga myslała że to nic wielkiego ,a jednak.Poznała tam wielu wspaniałych ludzi zżyła się ze swoimi siostrami i prawie każdego dnia dodawała tam notki by wraz ze swoją rodziną którą nazywała directioner śmiać się ,podziwiać,wspierać oraz dyskutować na ważne tematu dotyczącenh ich idoli..

Wciągnęło ją i to bardzo.Niestety wszystko co dobre nie trwa wiecznie miała brata 19 Rafał zmarł.Myślała że sobie poradzi myliła się,Opuścila bloga nie chciała tego to było silniejsze .Jakby jedna cząstka jej umarła.Wiele przeżyła ,ale stara się iść do przodu z podniesioną głową ,W poniedziałek minął rok od śmierci jej brata ona już powoli patrzy na świat w kolorowycch barwach.Postanowiła wrócić na photobloga do swojej rodzinki którą juz pewnie jej nie pamięta ,a ona tęskni za nimi.Dzięki temu portalowi poznala osobę bardzo dla niej ważną .Przyjaciółkę którą kocha nad wszystko nie zobaczyły się ani razu przez kilometry które je dzielą ,ale wciąż mają nadzieje a podobno nadzieja umiera ostatnia.

Od­ległość tra­ci na znacze­niu gdy przez Two­je ciało przechodzi fa­la ciepła na samą myśl, że ktoś cze­ka na Ciebie z tęsknotą w oczach, bo tyl­ko Ty wy­pełniasz je­go pus­tkę dnia.

________________________________

Wielki powrót do was tęskniłam .