picie do porzygu

tytuł na nie-miarę mnie, na miarę kogoś innego.

ale ludzie, więcej nas łączy niż dzieli.

łączy nas pozytywna energia mikrkropelkami utkana, wykuta na koniuszkach naszych szaleńczo poplątanych snów, włosów znów.

potrafię szaleńczo się modlić, ufać i spędzać godziny w duszpasterstwie, chodzić przy boku boga - przyjaciela, być jego hostessą, ktora podaje mu codziennie 1/3 swojego serca na tacy,

potrafię chlać wódę do porzygu na akadmickim korytarzu, spędzać 3/4 dnia w pijalni, upijając się z trylionem znajomych, których rozsiewam po kątach i poznaje wciąż i zwiększam ich ilość, bo kocham ludzi, wszystkich, wszelalkich poznanych mi do tej pory i chcę więcej i więcej!

potrafię siedzieć całe dnie i noce w kujowni, popiać guaranę kawą byle tylko nie zasnąć nad 296 artykułem kodeksu karnego.

potrafię należeć do wszelakich organizacji począwszy od kół naukowych poprzez wolontariat skączywszy na telewizjiach uniwersyteckich.

i nie wiem ile jeszcze mam sił i energii, ile projektów i planów przede mną, i nie wiem ile piękna jeszcze zobaczą moje oczy, ale życie, życie jest piękne i powiem jedno: korzystam, szaleńczo korzystam z tego piękna.