Maximilian Fajans...

Maximilian Fajans...

 1861 - Warszawa. - Zamek Królewski, południowe skrzydło z oficyną przy Bramie Grodzkiej oraz pałac Pod Blachą.

Maksymilian Fajans (ur. 5 maja 1825 w Sieradzu, zm. 28 lipca 1890 w Warszawie)  polski litograf, fotograf i rysownik żydowskiego pochodzenia, właściciel zakładu litograficzno-fotograficznego w Warszawie.

Wykształcenie

Urodził się jako syn sieradzkiego kupca Hermana i Leontyny Kon. Był bratem Maurycego Fajansa.

W latach 18441849 uczył się w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie u malarzy: Ksawerego Kaniewskiego, Jana Feliksa Piwarskiego i Rafała Hadziewicza. Był zainteresowany zwłaszcza litografią i chromolitografią, jednak w Warszawie brakowało specjalistów w tych dziedzinach, dlatego w 1850 roku  dzięki finansowemu wsparciu Edwarda Rastawieckiego i Aleksandra Przezdzieckiego  wyjechał do Paryża. Uczył się u Arego Scheffera, Emile'a Lassalle'a i Rosé-Josepha Lemerciera, w którego zakładzie litograficznym praktykował.

Zakład litograficzny

Po powrocie do Warszawy w 1853 roku otworzył Zakład Artystyczno-Litograficzny przy ul. Długiej. Pracował na sprowadzonych z Francji urządzeniach, a wśród jego pracowników byli Francuzi. Zakład zajmował się drukowaniem ilustracji do publikacji, druków użytkowych (np. kalendarzy, zaproszeń, dyplomów), druków o charakterze religijnym (np. obrazków z wizerunkami świętych) itp., szybko uzyskując renomę[1]. W latach 18511863 wydał 14 zeszytów Wizerunków polskich według własnych rysunków, w latach 18511861 24 zeszyty Wzorów sztuki średniowiecznej według rysunków Ludwika Łepkowskiego, Bolesława Podczaszyńskiego i innych, w 1858 Kwiaty i poezje według własnych rysunków, w 1856 Karola X. Gustawa króla szwedzkiego trofea i sprzęty stołu zdobyte przez Stefana Czarnieckiego w 1656 roku Eustachego Tyszkiewicza, w latach 1875-1883 Album widoków historycznych Polski Napoleona Ordy. Współpracował także m.in. z Samuelem Orgelbrandem.

Zakład fotograficzny

W 1860 roku Fajans rozpoczął przygotowania do otwarcia atelier fotograficznego. Oficjalna inauguracja miała miejsce 17 maja 1862 roku, o czym pisano w prasie: Studjując przez długi czas sztukę fotograficzną w najcelniejszych tego rodzaju zakładach za granicą, P. Fajans, jest dziś w stanie odpowiedzieć wszelkim wymaganiom wykształconego już teraz smaku Publiczności, i wysoko posuniętego postępu fotografji; w tym celu zakład swój, zaopatrzył w najdoskonalsze aparata i przystroił w to wszystko, co dotąd w tej sztuce odkrytem zostało. Firma  nosząca odtąd nazwę Zakład Artystyczno-Litograficzny i Fotograficzny  wykonywała przede wszystkim portrety fotograficzne, posługując się powszechną wówczas techniką mokrego kolodionu. Odbitki wykonywał na papierze albuminowym, wprowadzając w tym zakresie własne ulepszenia, widoczne m.in. w niespotykanym, ciemnobrązowym kolorze pozytywów. Specjalnością zakładu były fotografie w dużym formacie. Ponadto Fajans wykonywał zdjęcia w plenerze i reprodukcje dzieł sztuki.

W 1868 roku przeniósł zakład do nowego domu własnego przy Krakowskim Przedmieściu. Prowadził go do 1881 roku, następnie przejął go J. Mielnicki, a w 1883 r. firma Leonard i Sp.

Nagradzany m.in. na Międzynarodowej Wystawie Fotograficznej zorganizowanej w 1865 w Berlinie i w 1873 na Wystawie Wiedeńskiej.

Życie prywatne

Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy z Pauliną Lindau (18361857), a po raz drugi z Miną Gerstenzweig (18411933). Z pierwszego małżeństwa miał córkę Paulinę (ur. 1856).

Maksymilian Fajans pochowany jest obok żony Miny na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (sektor 33, rząd 11, numer 14). Nagrobek z 1892 roku jest autorstwa Bolesława Syrewicza.