niebo. ładniejsze od wszytskich. bo brak mojej osoby na niej.

"w świecie szarym ponurym burzącym myśli mury , gdzie cisza początkiem piękna, a hałas jego końem...
idzie człowiek codzienny mieszkający pod słońcem.
nikt nie zwraca uwagi na człwoieczka małego tylko wróbel w przelocie się uśmiechnie do niego.
nie ma bogactw, pieniędzy biedaczyna ten szary , żyje w nędzy ubustwie bez nadziei bez wiary
nikt mu reki nie poda każdy mija z daleka.
dlaczego tak jest że człwoiek przed człowiwekiem ucieka ?
chciałaby wiedzieć, jak związać chociaz raz koneic z końcem,

człowiek zwykły codzienny mieszkający pod słońcem..."

^{Pełno przyaciół wokół... ta... 'przyjaciół'.}

^{tak naprawdę moim najlepszym przyjaciele jest samotoność.}

^{nie oszuka, nie zdradzi...}