Znowu zachodzi słońce, jestem w jednym z miast Stoję na peronie dworca, który mierzy czas Wiem, że jesteś sama, tak jak ja jestem sam Trzymam w ręku telefon, numer doskonale znam Numer sprzed lat, numer, który wiele słyszał Obietnice bez pokrycia, które pękły jak klisza Przed oczami mam obrazy, których nikt nie widział Ale wszystko to proch, gdy na ziemię spada kryształ Myślę by zadzwonić, wciskam pierwszą z cyfr Kilka lat życia mija, nim wybiorę drugą z nich Wszystko się przewija, mija jak sekundowy film Mija czas, mijam ja, życie mija w kilka chwil Widzę Twoją twarz w obrazach naszej przeszłości Twoje oczy, gdy mówiłem szczerze o miłości Twoje oczy, gdy układaliśmy wspólnie plany Te, w których nie było nienawiści i zdrady