Labrador retriever.

  Ojczyzną rasy labrador retriever jest Nowa Funlandia (z której wywodzi się rownież Nowofunland). są jednak pewne wątpliwości co do tego kto je tam przywiózł. Jest kilka wersji. Jedne z nich mówią o tym, że ta rasa zostałą ,,stworzona'' w Nowej Funlandii, inne, że przywieźli je Portugalczycy, którzy panowali na tej wyspie od XVI do połowy XVIII w. Jednak najbardziej prawdopodobna jest wersja o Anglikach, którzy to zajeli tę wyspę pod koniec XVI wieku. Chodzą pogłoski o angielskich rybakach chodzących na połowy razem z psami, które nurkowały w poszukiwaniu ryb i wyciągały na brzeg sieci. W Wielkiej Brytanii sądzono początkowo, że sa to psy tubylców, którymi byli osiadli na wyspie Eskimosi. Jednakże, chociaż pochodzenie psów z Nowej Funlandii jest do dziś nieznane, hipoteza ta jest mało prawdopodobna. Wszystkie psy północy wyróżniały się stojącymi uszami i zakręconym nad grzbietem ogonem, natomiast myśliwskie psy dowodne miały wiszące uszy i prosty, noszony w dole ogon. Początkowo ludzie morza przywozili na brytyjską wyspę tylko pojedyncze sztuki. Dopiero w XIX w. poławiacze dorszy zaczęli regularnie importować wodne psy z Nowej Funlandii do rodzinnego kraju. Dość szybko stały się one ulubieńcami Anglików. W ostrym klimacie Anglii i Szkocji był to doskonały towarzysz w czasie polowań na ptactwo wodne. Niezawodny nos prowadził go pewnie przez bagna i zarośla do miejsc schronienia kaczek czy innego ptactwa. Także postrzeloną zwierzynę wyczuwał bezbłędnie i przynosił. Wprawdzie w Anglii były już psy aportujące, ale miały niepożądane cechy, np. zbyt mocno chwytały postrzeloną zwierzynę, a potem często tylko pod przymusem można im było odebrać zdobycz. Natomiast Labrador aportował pewnie i z dużym wyczuciem. Pierwsze wpisy do Ksiąg Rodowodowych Brytyjskiego Kennel Clubu (odpowiednik Polskiego Związku Kynologicznego) były poczynione na przełomie XIX i XX w. Do 1916 r. wszystkie retrievery były traktowane jak jedna rasa i dopuszczano krzyżowanie pomiędzy poszczególnymi typami. Od tego roku Labradory zostały zarejestrowane jako odrębna rasa, a nowo powtały Labrador Club przedstawił pierwszy standard tej rasy, w którym uznano wówczas tylko czarny kolor. Niecałe dwa lata później Labrador stał się najpopularniejszym brytyjskim psem myśliwskim. Od początku powstawania rasy rodziły się nie tylko czarne szczenięta, ale także żółte i czekoladowe. Ponieważ jednak oryginalny Labrador był czarny, przez długie lata nikt nie chciał hodować psów w innym kolorze. Dopiero po powstaniu Klubu, gdy Labradory zaczęły brać udział zarówno w konkursach dla psów myśliwskich, jak i w wystawach, na których nieliczne żółte egzemplarze bardzo spodobały się publiczności, dopuszczono ten kolor do hodowli. Pierwsze brązowe Labradory pojawiły się na wystawach dopiero w latach 30-tych XX w. Na początku lat 40-tych wszystkie trzy kolory okazały się na równi znane i lubiane w Wielkiej Brytanii. Angielskie Labradory były eksportowane na cały świat, ponieważ coraz więcej ludzi poznało ich ogromne zalety (początkowo kupowane głównie do polowań, a potem także jako psy rodzinne). Po drugiej wojnie światowej nawet Amerykanie zaczęli wykazywać prawdziwe i długotrwałe zainteresowania tą rasą. Szczególnie w latach 60-tych rasa ta podbiła wszystkie anglojęzyczne kraje, a wśród nich także Kanadę, południową i wschodnią Afrykę oraz Australię. W ostatnich czasach Labradory stały się bardzo mocnym faworytem najpierw Skandynawii, a następnie pozostałych krajów Europy. Psy tej rasy spotykamy dziś na całym świecie i to zarówno w pałacach królewskich czy siedzibach głów państwa, jak i domach zwykłych obywateli. 
           Labrador to pies bardzo łagodny, zrównoważony, przyjazny z natury, bez śladów agresywności czy lękliwości.. Nie ma problemów z podporządkowywaniem się człowiekowi, łatwo i chętnie się uczy.Rasa- labrador retriever- wyróżnia się wdziękiem, przyjacielskością, wesołością i oddaniem. Labrador darzy sympatią wszystkich domowników, w tym także koty i inne zwierzaki (np. kanarki, chomiki). Idealny jako towarzysz dla dzieci. Jest niezwykle cierpliwy i tolerancyjny, znosi wszystkie dziecięce pomysły i zabawy. Najważniejsze dla labradora to być blisko ludzi, zawsze chętnie im służyć i być gotowym do zabawy. Ciągle chce się przypodobać panu. Nie warczy na ludzi, ale jego głębokie, donośne szczekanie może odstraszyć niepożądanych gości (np. włamywaczy). Labrador nie przejawia agresji także w stosunku do obcych, ufnie podchodzi do każdego człowieka, dlatego łatwo można je skrzywdzić. Ta jego ufność i nadmierna sympatia do otoczenia powinny być chronione. Szkolenia labrador zalicza chętnie i z łatwością, jest bardzo inteligentny, pojętny, żywej natury. Labradora nie trzeba karać - wystarczy karcący głos pana. . Najlepsze efekty szkoleniowe osiąga się nie twardą ręką, ale poprzez chwalenie i miłość. Jest żądny akceptacji, wymaga czułości, sam odpłacając tym samym stokrotnie. Labrador posiada niejako genetyczny "pociąg" do wody. Wykąpie się w każdej wodzie, nawet w kałuży, niezależnie od pogody i pory roku. Gęsty i wodoodporny podszerstek labradora chroni go przed utratą ciepła. Jest wielkim miłośnikiem wody i aportu ale również odznacza się doskonałym węchem. Niezwykle towarzyski labrador jest jakby stworzony do pracy. To co najgorszego może go spotkać to samotność i nuda. Nie uroda labradora ale charakter zadecydował o sukcesie tej rasy jako psa rodzinnego i użytkowego. Labradory pracują w ratownictwie, policji, służbach celnych, dogoterapii, jako przewodnicy niewidomych, opiekunowie niepełnosprawnych oraz ze względu na doskonały węch i pasję aportowania wykorzystywane są równiez jako psy myśliwskie.
            Labrador retriever to pies średniego wzrostu (53-57 cm, 30-38 kg), zwartej i muskularnej budowie ciała. Mocny tułów z głęboką klatką piersiową ma dobre proporcje. Labradora można wpisać w kwadrat, czasem jest odrobinę dłuższy niż wyższy. Zad ma lekko opadający, ale szeroki i muskularny, lędźwie krótkie i głębokie. Jego ogon nazywany jest "ogonem wydry" - gruby u nasady, zwęża się ku końcowi, pokryty grubą, krótką sierścią, nie powinien sięgać dalej, niż do stawów skokowych. Głowa proporcjonalna do ciała, ładnie ukształtowana, o szerokiej czaszce, mocnych szczękach i wyrazistym przełomie. Uzębienie pełne, białe, równomiernie rozmieszczone. Nos w kolorze odpowiadającym szacie (czarny żółty lub czekoladowy), o rozwartych nozdrzach. Oczy brązowe lub orzechowe, średniej wielkości, o inteligentnym, łagodnym spojrzeniu. Uszy trójkątne, spuszczone, krótkie i giętkie.

Waga: 50kg - 60kg .
Wzrost: 55cm - 60cm .

1 % .
: )  : )  : ) 

Proszę serdecznie o kliknięcia... [LINK].