Czuję jak w płucach sprężone powietrze

kończy się wraz z upadającym światem

Widzę jak sztuczność po swoim wybiegu

Z uczuciem idzie  jak brat kroczy z bratem.

Witam otwarte niespotkanie

Wyciągam ku niemu wąskie ramiona

A jak wiadomo w objęciach litości

Prędzej czy później nawet mysz skona.

Porozmawiajmy więc

o wschodach niesłowności

W sztucznych doborów świecie

Marzę by odnaleźć

Moc słów niedopitej radości.

Czymże są słowa, litery i wzory?

Możemy stworzyć przecież

Najpiękniejsze utwory

Zamieszkałe w miłości

Wolnej poezji pisanej

Rodzącej żywe potwory

Improwizacjią podanej

Na wieczorną kolację.

Ale czy mam rację?

W krainie Ziemii

Jak Nasz Bóg się miewa?

Popłynę z nim do nikąd

Popłynę  z nim do nieba.

Hej wszyscy! I tak sobie myślę, że może i żałuję, ale przecież świat się nie skończył i nadal jestem szczęściarą :)

Takiem tam po raz drugi - NIGDY WIĘCEJ! A takto owszem trzymam się i cieszę się, że mam takich przyjaciół i takiego chłopaka którzy mnie nie zostawili w tą głupią sobotę i DZIĘKUJĘ Wam, Bardzo, bardzo.