włamik :*

Po co żyjemy? Jaki ma to sens?

Istnienie to wartość najważniejsza, nie można jej stracić, ani zgubić. Faktem jest jednak, że życie może być piękne, wspaniałe, może też być straszne. Pamiętajmy jednak że życie jest nasze, jedno nie powtarzalne, bo kiedyś przecież nastąpi kres. Do szczęścia potrzeba tak niewiele. Trzeba tylko chcieć je osiągnąć. Każdego dnia powinniśmy odnajdować nowe powody do radości, nawet jeśli będą one malutkie. Dla niektórych sensem życia może być praca. Poddawanie się życiu zawodowemu, karierze 9 bo przecież model szczęśliwej rodziny siedzącej przy stole jest już passe) sprawia, że zapominamy o prawdziwych wartościach. Najczęściej na spotkania z przyjaciółmi czy rozmowy z najbliższymi nie ma już czasu. Bo jak w natłoku codziennych spraw wygospodarować dodatkowe parę godzin i przeznaczyć je na kontakty z innymi? W końcu umieramy jako starzy bogacze z milionami na kontach, których, niestety, nikt po nas nie dziedziczy. Przepracowanie, ciągle zmęczenie to wszystko świadczy o naszej błyskotliwej karierze, lecz czy po śmierci zostanie po nas coś więcej niż tylko nagrobek? Sensem życia dla ludzi młodych może być chęć stania się idealnym. Jednak przekraczanie własnych możliwości nie może skończyć sie pomyślnie. Wszystkie te "sensy" życia łączy jedno- chęć posiadania. Nie jest tu ważne czy pragniemy być, czy pragniemy mieć, ważne że toczymy wieczną walkę o zdobycie. Zatem CO jest największym, prawdziwym sensem życia? Czy takowy wogóle istnieje? Bo przecież dla każdego liczą sie inne wartości. Dopiero spoglądając na moich dziadków, rodziców odnajduję ten "sens". Miłość. Uścisk dłoni, uśmiech potrafiący złagodzić wszystkie smutki, lek na każdą dolegliwość. Mimo upływu lat- niezmiennie silna. Mimo kłopotów i problemów- tak samo piękna i prawdziwa. Nawet po śmierci będzie trwała w sercu drugiej osoby. Wielka miłość łącząca bohaterów literackich- Romea i Julię, Tristana i Izoldę, Odysa i Penelopę. 

Pisała ZONNIE : *  

+  Mam nadzieje, że notka wam się podobała  :*