photoblog.pl
Załóż konto
Dodano: 2 MARCA 2011

Czerwone włókienka

Wśród genów zatopione

Przewiązane linkami DNA

Skurczami szarpane

Leży serce człowieka

 

Czerwonymi komórkami

Płaczące rzewnie

Nad hormonów igraszką

Nad impulsów zabawą

 

Tulone przez pęcherzyków ocean

Przez miękkie tlenu balony

Samotnie w swej klatce

Krwawo bije

 

Niczym strzałka kompasu

Nie podlega człowiekowi

Samotny włóknisty bęben

Uderzeniami mózgu gra

 

Głośno niesłyszalnie

Dudniącą pieśń wybija

O blado niebieskich oczach,

Które kiscią nerwów zawładneły

 

Gustav Rudolf Gudsson