Poczucie szczęścia jest produktem właśnie takich, niedostępnych racjonalnemu umysłowi, procesów, jest wewnętrzną wskazówką, że jesteśmy na dobrej drodze. Mimo że nie wiemy, jak działa nieświadomy umysł w konkretnych okolicznościach, to dość dobrze wiemy, co uznaje on za dobre. Poczucie szczęścia, to w gruncie rzeczy świadomość, że posiada się wszelkie środki do realizacji swoich ważnych potrzeb i celów oraz możliwości ich osiągnięcia. W dłuższej perspektywie czasowej naprawdę nieszczęśliwi są tylko ci, którzy nie mają zaspokojonych najbardziej elementarnych potrzeb bytowych ; np, dachu nad głową,
ludzie są szczęśliwi w mniejszym lub większym stopniu. Poczucie pełnego szczęścia wiąże się ze stanem całkowitego zaspokojenia potrzeb: przynależności społecznej, pozytywnej samooceny, wpływania na najbliższe otoczenie fizyczne i kontrolowania go, rozumienia swojego otoczenia, zaufania do najbliższego otoczenia oraz kontaktów seksualnych. Szczęśliwości dodaje nam również poczucie zbliżania się do szczęśliwej realizacji naszych celów i planów.Naprawdę, można być nieszczęśliwym z powodu cudzego nieszczęścia i odczuwać euforię z powodu braku zaufania do blizkiej Ci osoby.
I jest to takie samo szczęście, jak radość z udanego seksu, pozytywnych ocen w szkole lub spotkania z przyjaciółmi. Jedyne szczęście, jakiego nie sposób doświadczyć, to szczęście z tego powodu, że jest się szczęśliwym.