Danse macabre

Przyznam się szczerze, tak z ręką na sercu że znów tęsknię za tańcem. Znów mam za dużo w sobie myśli i emocji i z chęcią poszłabym na salkę i tańcząc przy zgaszonym świetle, wyrzuciłabym z siebie cały ten nadmiar. Tak po porstu, bez jakiś efektów specjanych. I położyć się na podłodze, czuć jej chłód i nie myśleć o niczym pozwalając by dźwięki mnie mijały i jednocześnie przesiąkały przeze mnie.

Wszyscy mają dziś ciśnienie i oczywiście najpierw szukają pomocy u mnie a za chwilę uwalniają te ciśnienie na mnie. Niektórzy powinni się zastanowić czy mam ich zawsze głaskać po główce i mówić że będzie wszystko w porządku i że nic co złego to nie ich wina, czy może jak to dziś stwierdzono być 'chamska', czyli po prostu być szczera aż do bólu jak zawsze zresztą. Co ja jestem? Darmowa poradnia psychologiczna i grupa wsparcia? No nie sądzę. Bo mało z tych osób pomaga mi gdy ja tego potrzebuję. Przykre ale prawdziwe niestety.

Tak więc dziś mam wszystko w głębokim poważaniu, bo jutro idę znów do pracy i muszę być wypoczęta i się odstresować. Zamulam, a jak ktoś ma ciśnienie to już nie mój problem. A mój jedyny problem to wybrać czcionkę tatuażu. Branoc.

Danse macabre