Tutaj nawet rowery są dobrze ubrane.
Nie chcę wracać do was, do domu, do Damiana, do szarej rzeczywistości. Jest mi tutaj tak wspaniale. Takie beztroskie życie nastolatki. Wspaniałe uczucie.
Przykre to pierwsze zdanie w drugim akapicie, ale cóż. Nie no, pewnie gdybym tu siedziała rok to pewnie bym chciała wrócić.
Weroniko trzymam kciuki jak najmocniej ! :* :* :* :* :* :*
Tylko obserwowani przez użytkownika niewychowanamalolata
mogą komentować na tym fotoblogu.