2

I znowu się zaczyna, duszę się od płaczu. Nienawidzę tego momentu.

To tak jakby coś w środku uniemożliwiło Ci  łapanie oddechu.

Mogłoby całkowicie uniemożliwić, żebym przestała w końcu oddychać.

Jesteście z siebie dumni? Pytam czy jesteście z siebie kurwa dumni?

Przytuliłabym się teraz do siostry i wypłakała. Chciałabym, żeby tu była.

Z każdym dniem czuję się coraz gorzej, więc może najwyższa pora, żeby

dać mi stąd odejść, co? Mam już dość bólu. Mam dość tego wraku, który widzę

codziennie w lustrze. Gdzie jest tamta dziewczyna? Zadowolona z życia, uśmiechnięta,

pozytywnie nastawiona do wszystkiego... gdzie? Zgubiła się w tej całej pogoni za chęcią

bycia kimś wystarczającym, kimś, kim nigdy nie była. Zawsze był ktoś lepszy. Zawsze. A ona

chciała być po prostu wystarczająca, a teraz jest zwykłym śmieciem. Może gdyby coś się

stało w końcu to coś by to zmieniło. Tragedia. To jest słowo, którego szukam. Może gdyby

coś się stało to zrozumiałbyś, ile możesz stracić w ciągu jednej sekundy. Jeśli każdy może

sobie coś zrobić, a ja nie, bo jestem tchórzem to wszyscy jesteście w błędzie.

Wszyscy. / zielonooka