bądź.

Bądź. Po prostu. Tak zwyczajnie. Po ludzku - bądź. Bądź obok mnie. Rozgrzewaj moje przemarznięte dłonie w swoich. Przytulaj mnie wieczorami na przystanku. Chowaj pod swoją kurtkę. Tak blisko serca. A gdy powiem coś głupiego albo śmiesznego to całuj mnie w czoło. I gryź mnie. I przytulaj. I łaskocz mnie. I żegnaj się ze mną nad ranem przez 15 minut. I wracaj ciągle, żeby mnie pocałować. I przytulić jeszcze ten ostatni raz. I leż ze mną w ciemnym pokoju. I przytulaj mnie półnagą do swojej ciepłej skóry. Bo wtedy czuję się tak bezpiecznie. Bądź. Wędruj swoimi dłońmi po moim ciele. I śmiejmy się razem. I słuchajmy muzyki. I wpatruj się w moje oczy. I głaszcz mnie z takim uśmiechem jak wczoraj. I cieszmy się chwilą. I zabieraj mnie na wernisaże. I na koncerty. I na spacery. I rozmawiajmy o przyszłości. O styczniu. I o maju. O jedenastu miesiącach w jednostce. I o kotach. Bo ja jestem jak kot.  I o przepustkach. O glanach. I o małych szkrabach biegających w nich i grających na perkusji. I o moich nogach, które tak uwielbiasz. I mów mi wychodząc o 3 rano, że zakochujesz się w moim uśmiechu. I we mnie. I chodźmy  na zdjęcia. I śmiejmy się z reakcji ludzi. I połączmy nasze dwa różne światy. I bądź taki straszny. I chodź w glanach, wiesz dlaczego. I bądź. Bądź tylko dla mnie. I śnij o mnie. I pijmy razem herbatę cytrynową. I biegajmy po parku. I tańczmy w deszczu. Bądź obok mnie. Zostań tu. Nie pozwól mi uciec. I nie uciekaj. Nie wypuszczaj mnie ze swoich objęć. Bądź. Nie znikaj.

Nic więcej przecież nam teraz nie potrzeba.

Bądź, mój aniele.

:*

Posłuchaj:
http://www.youtube.com/watch?v=QXwPUYU8rTI