śmieję się

płakałam ze szczęścia, płakałam. jest u nas tydzień, mały, gruby, ośmiotygodniowy, słodki, bezimienny niedźwiedź <3

nie znoszę historii, która się powtarza,

nie chcę mojej przeszłości,

nie lubię tego uczucia,

nie dbam o reputację,

nie zasługuję na szczęście,

nie umiem przestać myśleć,

nie będę się użalać,

nie znam dobrego zakończenia,

nie czuję ulgi.

znam wyrzuty sumienia, często mnie odwiedzają.

znam też żal, stres i niepewność.

znam bóle, różne bóle, silne.

znam cichą próżnię, do której uciekam,

znam rzeczywistość, która mnie zawodzi,

znam moje życie.

czasem czuję jeszcze spokój,

czasem lubię się uśmiechnąć,

czasem zapominam o ciężarach,

czasem zatrzymam się i jestem po prostu,

czasem tonę w rozkoszy świata,

czasem jednak czuję tą magię,

czasem wydaje mi się, że jestem szczęśliwa,

mimo wszystko.

tak dobrze mi się spało dzisiaj.

[nie kontroluję chaosu w mojej glowie]

*Dziękuję Dusty Springfield za Son of the Preacher Man.