funkcja rozkładu cierpienia

moje ręce są twoje i istnieją tylko po to, byś mógl je całować. tylko po to, bym mogła objąć nimi kolana, w obawie, że mogę się rozpaść nagle tak i patrzeć się w te oczy zaszklone alkoholem lekko, a może to tylko płyn słony taki, co spływa z kącików tych oczu i wędruje przez twoją twarz, po szyi aż do obojczyków, gdzie spotykają się z moimi ustami. mój umysł jest dla ciebie i żadne diagnozy tego nie zmienią. pamiętaj, bo zapomnieć to tak umrzeć w połowie, no nie? proszę, przyznaj mi rację, najdroższy. jesteś jedynym, który chce mnie koło siebie. i może nie wystarczę, ale będę tuż obok. prócz ciebie nie ma mnie dla nikogo. śkreślane tak bo chociaż kłamstwem nas karmią, wiemy jaka jest prawda. niczego więcej nie wiemy, rozruszniki w sercach - co jeszcze nas napędza?