Z każdym kolejnym pociągnięciem papierosa wracają myśli o Tobie, wiem że minęło parę lat, ale ostatnio wszystko przypomina o Tobie...nawet śmierć innych osób jest powodem do wspominania Ciebie...
Dla mnie nie umarłeś to jest pewne, dalej jesteś w moim sercu, ale tak cholernie Cię brak tutaj obok...brak twojego dotyku, twojego uśmiechu, widoku twoich oczu...dalej uważam że nie zasłużyłeś na to co Cię spotkało, to nie była dobra nagroda za 6 lat udanej walki z rakiem...nie wiem czy jest coś po śmierci, ale chcę wierzyć że w jakimś sensie jest ci dobrze, że ten grób tutaj, nie jest twoim ostatnim przystankiem...pamiętam, prosiłeś żebym nie płakał, czasem jest to niewykonalne przepraszam, prosiłeś żebym dalej grał lub zajął się muzyką, znów Cię zawiodłem, nie mam serca do tego...Tak bardzo chciałbym znów usłyszeć Twój głos, to że kochasz, że tęsknisz, że nic nas nie rodzieli...a jednak rodzieliło coś co było silniejsze od nas...pomimo tych lat, nie jest mi lżej, dalej jesteś moim ideałem, nikt Cię nigdy nie zastąpi....jeśli ktoś może być czyimś życiem to ty nim własnie byłeś, nawet po śmierci tak zostało...Chciałbym znów być z Tobą sam na sam...szkoda, wiem że to niewykonalne...pozostają tylko wspomnienia i tęsknota...