I w sumie pomyśłałam sobie, po co piszę tutaj te wszystkie rzeczy?

Czasem tego nie kontrolując sprawdzam oglądałność,

przeglądam wpisy innych, choć w ogóle mnie to nie interesuje...

I kiedy chciałam już zaprzestać uświadomiłam sobie,

że tak na prawdę nie robię tego dla nikogo innego jak tylko dla siebie.

Przeczytałam coś, co napisałam kilka lat temu

i zrozumiałam, że chwile są zbyt ulotne, żeby ich nigdzie nie uwiecznić.

A dla mnie wystarczy zwykły wieczór z przyjaciółmi,

kilka żartów i uśmiechów, i nie liczy się wtedy stoos nieodrobionych zadań

i nauka do rana, liczy się właśnie ta chwila kiedy czuję się zupełnie szczęśliwa.

Więc nie, nie prowadzę tego photobloga dla was,

aby umilić wam nudne wieczory przed kompem

i nie piszę tego, aby podnieść sobie oglądalność...

Tracę na tym czas, gdyż za kilka lat zapomnę o tych małych szczęśliwych dniach,

w których nie było nic nadzwyczajnego, ale właśnie dzięki nim czuje się

taka zupełnie szczęśliwa.