Nie mogę być obok
Lecz pamiętaj,że kocham.

W nieruchomym centrum kosmosu, jako fundament
jej powierzchni otchłanie pełne
romantycznych marzeń i wyobrażeń
tam złota barwa rozkwita w złote malowidła
dodające skrzydła anioła dziecinnych pełna ona
zmuszająca do kontemplacji a okiem słońca
spoglądająca zza skroni to rzeczywistość pełna ironii
ja unosząc się nad to wszystko
i na przekór najtęższym umysłom
a psychika udowadnia że to ego poezji
łańcuch zamyka nowy pomysł w mym umyśle świta
nibylandia to jak moja własna
wyimaginowana manga i jej wartość nigdy przez nikogo
nigdy nie oszacowana a ego
znów na biedę stale się wyłania w tej krainie
która z nieograniczonego potencjału
twórczego słynie najlepszego
ta kraina nibylandia to ego
ta kraina nibylandia to ego.