9.

Mmm.. Jeszcze tylko jeden dzień i koniec męczarni, choć muszę przyznać, że nie narzekam . Siedzę w domu, JEM,  oglądam seriale, CZYTAM, nic nie robię, kompletuję garderobę idealną. Jest mi dobrze. No tylko za kilkoma osobami trochę tęsknię, aczkolwiek nie wiem czy wyjdę na pole, jakoś mi nie spieszno i mi się zwyczajnie nie chce. Prawda jest taka , że pomimo bana, w sumie mogłam wchodzić i dodawać wpisy, tak jak to robię teraz, ale musiałam trochę odczekać, dać sobie czas do przemyśleń, poukładać to i owo. I jak wreszcie zwolniłam tempo, zdystansowałam się, dostrzegam wiele czynników wpływających na mnie, na bliskie mi osoby. Teraz wiem z kim powinnam porozmawiać, co komu powiedzieć i wiem, że tak czy inczej nie mam nic do stracenia. A co do spekulacji odnośnie mojej osoby i wątpliwej moralności to fakt. Popadłam w lekką hipokryzję. Szkoda tylko, że nikt nie wie co mną kieruje, a raczej kierowało wtedy. Tak czy inaczej z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że było warto, choć to może wydawać się nieco dziwne biorąc pod uwagę sytuację, w której teraz jestem. Trudno będzie mi spojrzeć niektórym ludziom w oczy, oj trudno. Ale co zrobisz? Buta nie zjesz. Więc wypijmy za błędy hahahhaah. Powaga, nowy punkt do listy postanowień, dodam , że priorytetowy i nienaruszalny NO MORE VODKA . Nigdy. NIGDY. A i tak ogólnie stwierdzam, że bawienie się innymi wcale nie pomaga w zapomnieniu. Skutek odwrotny, myśli się jeszcze więcej o osobie, której próbujemy się pozbyć z naszej głowy. PARADOKSY PŁONĄ.