"-Przez wszystkie te tysiąclecia ludziom nie udało się rozgryźć zagadki,jaką jest miłość.

Na ile jest sprawą ciała,a na ile umysłu ?

Ile w niej przypadku,a ile przeznaczenia ?

Dlaczego związki doskonałe się rozpadają,a te pozornie niemożliwe trwają w najlepsze?

Ludzie nie znaleźli odpowiedzi na te pytania

i ja ich też nie znam.

Miłość po prostu jest albo jej nie ma.

Mój żywiciel kochał żywiciela Curta i ta miłość przetrwała nawet wtedy , gdy umysły zmieniły właścicieli.

Przyglądała mi się uważnie.Widząc,

że osuwam się w fotelu,uniosła lekko brwi.

-Melanie nadal opłakuje utratę Jareda

-powiedziała oznajmującym tonem.

Kiwnęłam twierdząco głową ,

ledwie zdając sobie z tego sprawę.

-Ty go opłakujesz.

Zamknęłam oczy."