koszmar

Sledzi mnie pewien koszmar. Trudno go opisac. Chcialabym by zniknal, to nie jest jednak takie latwe. Nie chce juz siedziec i bezczynnie patrzec w jeden punkt jak rasowa wariatka. Czasami sama na siebie sie irytuje bo lapie sie na tym ze chce wykrzyczec 'nikt mnie nie rozumie', nie mam juz 16 lat, choc czasami tak sie czuje. Z drugiej strony jednak czuje ze przyzylam swoje zycie, moja dusza jest stara, zmeczona. A ja nie mam nic. Nic do zaoferowania. Nic swojego. A zycie toczy sie dalej, moze sie niebawem skonczyc a ja jestem ciagle bierna. Kiedy sie ogarne i wezme zycie w soje rece??




peace.