Ten, kto wraca, jest zawsze kimś

Tak. Życie jest kruche. Jest ulotne i przemijalne. Nie możemy wyznaczyć sobie granicy: 'Do tylu lat chcę żyć, nie mniej i nie więcej'. Wiadomo, zdarza się i tak, że ludzie odbierają sobie życie.. I być może w takim przypadku granicę można wyznaczyć. Gorzej z tym 'wyznaczaniem' jest w drugą stronę. Nigdy nie wiemy czy w danym dniu nie spotka nas śmierć. Może nas przecież spotkać ona zupełnie niespodziewanie, wtedy gdy nie jesteśmy na nią przygotowani, gdy jej nie chcemy, bo kochamy życie, bo wydawałoby się, że to niemożliwe. Ale tak jest. Śmierć przychodzi w różnych momentach życia. Nie tylko ludzie starzy umierają. Młodzi także. I to właśnie młodym ludziom najczęściej wydaje się, że to nierealne, aby spotkała ich śmierć. Właśnie teraz gdy zdają maturę, gdy zdają na prawo jazdy, gdy właśnie dostali się na wymarzone studia. Niestety rzeczywistość jest zupełnie inna i choć czasem może nam się wydawać, że jeszcze przed nami szmat życia, to wcale może tak nie być. Życie jest kruche, bo my sami jesteśmy marni. Jest ulotne, a my mamy na niego wpływ w tylko małej jego części. I to się raczej nie zmieni. Nigdy nie będziemy pewni tego, czy przeżyjemy kolejny dzień. Może to trochę pesymistyczne podejście. Ale.. to po prostu prawda. Tak jest. Trzeba żyć tak, jakby dzień który właśnie trwa, miałby być naszym ostatnim.

a pragnienia z marzeniami tworzą latający dywan.