Przez lata toczyłam walkę z własnym sercem, gdyż bałam się smutku, cierpienia i rozstań. Żyłam w przekonaniu, że prawdziwa miłość jest ponad tym wszystkim i lepiej umrzeć, niż jej nie zaznać. Nawet jeśli miłość niesie za sobą rozłąkę, samotność i smutek, to warta jest ceny, jaką trzeba za nią płacić. 
Nauczylam sie wreszcie dostrzegać subtelna róznice pomiedzy 3maniem sie za ręce a połączeniem dusz. Dowiedzialam sie, ze Milość to nie tylko pożądanie a przebywanie w czyimś towarzystwie wcale nie oznacza bezpieczeństwa .Zaczełam zdawać sobie sprawe, ze pocałunki nie sa przypieczętowaniem umowy na cale życie, prezenty nie są obietnicami. Następnie zaczełam akceptować własne porażki i znosić je z podniesioną glową, otwartymi oczami i wdziękiem osoby doroslej a nie żalem i gniewem dziecka. Nauczylam sie kroczyc drogami własnej codzienności ponieważ to' jest zbyt niepewne aby cokolwiek na nim budować...Po pewnym czasie przekonalam sie, że nawet rozkoszne ciepło slońca parzy skóre, gdy zbyt dlugo go zażywam .zasadzilam wlasny ogród i przystroilam swą dusze. Uwierz w Anioły nawet jesli ich skrzydla są czarne .Uwierz w Diabła choćby na jego rogach spoczywala plonaca aureola. Uwierz w ślepą milośc i równie ślepą nienawiśc .Uwierz w slowa z których szydzi czas. Uwierz w strach .Uwierz oczom i spragnionym dloniom obrazom pełnym barw i zaklętego Milczenia .Uwierz w dotyk i w glos w muzyke i w ciesze uwierz w tysiące codziennych spraw. Któregoś dnia uwierz we mnie jeśli ja zwątpie
Dlatego tak ważne jest, aby pozwolić pewnym rzeczom odejść. Uwolnić się od nich. Odciąć. Zamknąć cykl. Nie z powodu dumy, słabości czy pychy, ale po prostu dlatego, że na coś już nie ma miejsca w twoim życiu. Zamknij drzwi, zmień płytę, posprzątaj dom, strzepnij kurz. Przestań być tym, kim byłeś. Bądź tym, kim jesteś".

         Dziekuję za ostatnie wspaniałe 2 dni. Niezapomniane dni.

         A także za wsparcie; *