Tak na poważnie.

Tak na poważnie.

Życie nie bore sobie na poważnie.

Nigdy.

Już nie.

Nie mam ochoty.

Nie mam powodów.

By brać je na poważnie.

Jak bedzie to bedzię.

Jak nie to NIE!

Łeeeeeh.

Po co?

Zmęczona.

Jestem zmęczona tym ciągłym, ciągłym hałasem.

Hałasem słów, które każą,

które nie pozwalają.

Ciągła odpowiedzialność.

To nie dla mnie.

Dlatego nie biorę życia zbyt poważnie,

bo bym się jeszcze przytłoczyła.

Mam to głęboko w DUPIE!

Dość, koniec.

Nie chce mi się.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Czy może to co bym chciała robić,

jest zabronione?

To jest nie fair.

Ja chce to a nie tamto.

Ja chcę być tym kim chcę właśnie ja,

a nie ktoś inny.

Muzyk.

Muzyka.

Melodia.

Marzenia......

koniec.

Ale nie końców.

TO DOPIERO POCZĄTEK....