Dodano: 8 PAŹDZIERNIKA 2010
Brak mi tlenu, ktory potrzebny do przeżycia
Brak ciepła, które czując jestem wniebowziety
Brak spojrzenia i mojego odbicia
Brak uśmiechu, który z twarzy zdjety
Ogromny smutek przeszywa me myśli
Ogromna pustka przeszywa me serce
Tyś moim każdym wdechem
i procz Ciebie nie potrzebuje nic wiecej.
Spowity odczuciem niewyjaśnionym
Zwiazane mam rece, usta zamkniete
Niczym ślepiec brne przez życie przeklete.
Brak ciepła, które czując jestem wniebowziety
Brak spojrzenia i mojego odbicia
Brak uśmiechu, który z twarzy zdjety
Ogromny smutek przeszywa me myśli
Ogromna pustka przeszywa me serce
Tyś moim każdym wdechem
i procz Ciebie nie potrzebuje nic wiecej.
Spowity odczuciem niewyjaśnionym
Zwiazane mam rece, usta zamkniete
Niczym ślepiec brne przez życie przeklete.
...Kiedyś widziałam człowieka
Naprawdę!
Był taki śmiesznie naiwny
I naprawdę kochał...
Tak się śmiałam...
A potem oni go zadeptali
I też się śmiali
A ja mu zazdrościłam...
Naprawdę!
Był taki śmiesznie naiwny
I naprawdę kochał...
Tak się śmiałam...
A potem oni go zadeptali
I też się śmiali
A ja mu zazdrościłam...
Kiedy w smutek się pogrążasz,
wtedy ludzi za sobą pociągasz.
Jeśli ktoś lub Ty zachorujesz,
na dobre wieści oczekujesz.
Ale nie zawsze idzie gładko
i musisz zapomnieć co się stało.
Musisz gnać przed siebie
i nie pójść w życia cienie...
wtedy ludzi za sobą pociągasz.
Jeśli ktoś lub Ty zachorujesz,
na dobre wieści oczekujesz.
Ale nie zawsze idzie gładko
i musisz zapomnieć co się stało.
Musisz gnać przed siebie
i nie pójść w życia cienie...
Każdy dzień niczym łzami,
otulony kwieciętami,
nie pozwala dojść do słowa
no bo kiedy jest pogoda,
mówi do mnie jakby zmora,
że gdy przyjdzie dzień tak piękny
i na wieki czas już odejść,
to on przyjdzie i mnie weźmie,
bym nie była sama we śnie.
otulony kwieciętami,
nie pozwala dojść do słowa
no bo kiedy jest pogoda,
mówi do mnie jakby zmora,
że gdy przyjdzie dzień tak piękny
i na wieki czas już odejść,
to on przyjdzie i mnie weźmie,
bym nie była sama we śnie.
