"Szłam aż z nocą przegrał dzień, wolno odwróciłam się
 Blask komety wyrysował zimny cień na mojej drodze
 Dałam jej w ofierze lęk, piłam światło jakby krew

 Mój ból wsiąkał z deszczem w ziemię, takie dziwne oczyszczenie
      Ona jest czernią i bielą, ona jest smutkiem i nadzieją
      Ona ostatnią bogów wybranką, moją sekretną siostrą i kochanką"

                   "Pragnienia, które cicho zgasło

                    Ogniska, które rozwiał wiatr

                    Już nie rozpali nic

                     Całym światen sny

                           I tańczę wśród snów i tańczę wśród łez, już chyba nie ma, nie ma mnie"

  "Powoli, wolno gasło moje słońce

  a czarny szal otulał głowę"

                         " A nadzieja budzi się, budzi i zasypia"

czas komety, zaklęta w marmur, graphite, a nadzieja

 tak akurat te...