1.

Czy czuliscie się kiedykolwiek w zyciu tak krucho,

że chociażby małe uderzenie mogłoby Was zniszczyć?

Sprawić nieodwracalne szkody?

Zbieram w sobie takie uderzenia. Milion małych uderzeń po to, żeby rozsypać się

w najmniej oczekiwanym momencie. 

Moje życie przypomina blizny. Blizny, które nie mogą sie zagoic.

Zewnętrzna część się zasklepia, co sprawia pozory zagojonych i zdrowych.

Wewnątrz są to ciągle otwarte rany.

(tak jak bramki w sercu, których nigdy

dla nikogo nie zamykam)

Dotykam tych blizn, przypominają mi o Tobie. Nadal bolą.

Otwierają się coraz częściej i coraz boleśniej. Ból doskonale przypomina mi o moim poprzednim życiu. O tym kim byłam, co kochałam, jak żyłam.

I o tej pustce, któej nie potrfie zastąpić niczym.

Poza lękiem.

klik