Taka dorosła...

I kolejny rok poszedł się bujać.

19 lat minęło.

Szybko w sumie.

Jednak nie powiem, że bezboleśnie.

Dziękuję za życzenia, za pamięć, za serce.

Życzenie pomyślane, świeczka zdmuchnięta.

Oby się spełniło...

Ostatnio dowiaduje się wielu ciekawych rzeczy.

Śmiać się czy płakać?

Biochemia.

Z tego na pewno nie zdam.

Bycie starostą wykańcza, ale w sumie bardzo cieszę się, że nie chcą słyszeć o tym, żeby mnie zmienić.

Macie być wszyscy.

Z kim mam świętować jaknie z Wami?

Cały wieczór jest przed nami.

Nie mogę się doczekać....

Znów zaczynam myśleć czy to nie jest dobry pomysł.

Uciec.

I nie wracać.

Czasami to już przegięcie.

Ile można.

Teraz rzucę się w wir nauki i mam nadzieję, że jakoś to będzie...

Oby.

Czas zacząć działać.

Jak to Ania mówi: "Mąż sam się nie znajdzie".

Pełno klonów.

Pełno wspomnień.

Znajomość, która przypomina starą przyjaźń?

Może byc troszkę trudno...

Wiem, że jesteś tam...

Kiedyś Cię znajdę.

https://www.youtube.com/watch?v=djw7lCZMif0

Pozdrawiam,

Solenizantka Marysia

"How deep is your love?

Is it like the ocean?

What devotion? Are you?

How deep is your love?"