Zielono mi...

22.02.2011r.

No i co ja mam zrobić z pokładem energii który dziś we mnie drzemie? Otóż nie mogę zrobić nic. Tak i to jest złe :( Czwartek - próbna matma. A po matmie z dziewczynami piwko hieh hieh :D

W moim życiu cisza po burzy. Najpierw zawirowanie, a teraz spokój. I bardzo dobrze, bo chwilami miałam wrażenie że nie nadążam już za tempem, który narzucił mi los. Na co ja w ogóle miałam wpływ? Bo wydaje mi się jakby wszystko działo się bez mojej zgody czasami. Chwilami tylko taki żal, że aż chce się wyć.

Tak, na tym foto jestem ja (i mój JJ xD). Mówię bo komentarze co do tej fotki były dziwne :P Np. że to ktoś podobny do mnie :P Albo, że po prostu wyszłam za ładnie heh :D

"Alchemik" czeka to chyba najlepsze co mogę teraz zrobić. Albo i nie? Może za dużo ostatnio rozmyślania nad własną egzystencją, moralnością, tym co słuszne, niesłuszne, jak żyć, kogo olać, a kogo w sobie rozkochać. Jedno jest pewne: nic na siłę. Mamy przecież tyyyle czasu. I na ten czas tak mało czasu.

"Wszyscy mężczyźni są kłamcy, zmiennicy, fałszywi, paple, obłudnicy, pyszałki lub tchórze, nędzni i zmysłowi. Wszystkie kobiety są przewrotne, wyrachowane, próżne, ciekawe i zepsute. Świat jest kałużą bez dna gdzie czołgają się najpotworniejsze płazy, przewalając się w błocie. Ale jest na świecie jedna rzecz święta i wzniosła: zespolenie dwojga tych szpetnych i ułomnych istot. Kto kocha, często doznaje zawodu, często cierpi i jest nieszczęśliwy, ale kocha! I kiedy znajdzie się na krawędzi grobu, obraca się, aby spojrzeć wstecz i powiada: Często cierpiałem, myliłem się niekiedy, ale kochałem. To ja żyłem, a nie sztuczna istota wylęgła z mej pychy i nudy."

  Pamiętasz że tylko my jesteśmy coś warci? :)

"Wariat to człowiek cierpiący na dużą niezależność intelektualną."

I mam jeszcze tylko jedno do dodania:

"Gdybym miał napisać książkę o moralności miałaby ona sto stron, dziewięćdziesiąt dziewięć pustych, a na ostatniej wypisałbym tylko jeden obowiązek: "kochać". Co do reszty mówię "Nie! Nie ze wszystkich moich sił."

23.02.2011r.

"Szczęście"

Rozmyślam coraz częściej
od pewnego wieczoru,
że chyba moje szczęście
jest zielonego koloru.

Więc niech ta zieleń we mnie rośnie
i niech mnie zewsząd otoczy
drapieżnie, zachłannie, miłośnie
zieleń, jak twoje oczy.

Niechaj mi będzie życie
oceanicznym dnem,
gdzie pływają morskie straszydła
o włosach z wodorostów
zielone, zielone niesamowicie!
i gdzie wszystko jest snem.

Przeczytaj tę bajkę nim uśniesz,
jeśli chcesz.
Szczęście?
to co dzień dostać jeden uśmiech
i zwrócić jeden wiersz.

 Władysław Broniewski