break dance

Odkąd byłam w tym cholernym szpitalu czuję się jak pieprzony lunatyk. Już jakby przechodzi mi na chwilkę, aby znowu powrócić i wywalać mi mózg do góry nogami.

Fak.

Czuję się jak małe nic. W zupełnie nie użalającym się nad sobą znaczeniu.

To jest jak Wielki Wybuch tylko w mojej głowie. Nagle wszystko stało się tak cholernie niesamowite. A ja walnięta obuchem stoję skołowana, bo nie wiem zupełnie nic. Tłuczono mi do głowy coś, a ja zupełnie nie podeszłam do tego z refleksją.

Bieganie odmładza. Wynika to z prostej cholernej teorii względności.

Jestem medycznym robotem, który robi wrażenie, że rozumie, bo czyta mądre ksiązki. Tylko tak naprawdę gówno wie, co siedzi w głowie tego człowieka.

Historia puka do moich drzwi.

Czy wybuchnie mi czerep, gdy zechcę to wszystko tak jakby ogarnąć?