Malbork
W XIV i pierwszej połowie XV w. rozbudowano przedzamcze zwane Zamkiem Niskim, które pełniło przede wszystkim funkcje gospodarcze. Znajdowały się tu m.in., Karwan zbrojownia, czteropiętrowy spichlerz, apteka, ludwisarnia, stajnie i browar.
Trzy zamki w latach 1330-1350 otoczono nowymi obramowaniami z basztami, bramami Mostową i Krawiecką oraz Wieżą Maślankową. W 1365 r. połączono je murami miasta.
Warownia była bezskutecznie oblegana przez wojska polsko-litewskie po zwycięskiej bitwie pod Grunwaldem w 1410 r. Dopiero w czasie wojny trzynastoletniej w 1457 r. wojska polskie zajęły zamek. Po drugim pokoju toruńskim w 1466 r. Malbork włączono do Polski i ustanowiono stolica województwa oraz rezydencją królów polskich. W ciągu następnych dwustu lat warownia ulegała dewastacji. W latach 1652-1772 kościołem zamkowym opiekował się zakon jezuitów. Po pierwszym rozbiorze Polski pruski król Fryderyk II Wielki polecił dokonać rozbiórek i wprowadzić regiment wojska na teren zamku. Od 1817 r. rozpoczęły się wieloletnie planowe prace konserwatorskie, które trwały jeszcze w okresie międzywojennym XX w.
W czasie II wojny światowej odrestaurowany zamek został w dużym stopniu zniszczony. Po wojnie Malbork znalazł się ponownie w granicach Polski. W 1949 r. założenie uznano za zabytek klasy zero. W 1961 r. powstało Muzeum Zamkowe, jedna z największych atrakcji Malborka. Na szczególną uwagę zasługuje bogata kolekcja bursztynów. Sam zamek należy do najwspanialszych zabytków kultury materialnej w Polsce i w 1997 r. został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO.