I jest tak jak zawsze,ni źle, ni dobrze. Jest w sam raz. Przynajmniej tak chce sobie wmówić.

Nie wiem co teraz czuje, nie mam w sobie panikii. Mam spokój. Nic, zupełna pustka. W umyśle. W pokoju mimo że stoi tam pare mebli. Biórko, komoda,szafka. Ale pustka. Fotografuje wszytsko oczami, tylko one mogą oddać to co widze, nie posiadam aparatu, on jest zbędny. Chociaz zdjęcie bym nim wykonywała, przeglądała, z chęcią.  Fotografowałabym moją pustke w pokoju. Tylko w szarości, bo moje oczy widzą jeszcze w kolorach, szkoda, że nie w kolorach szarości. " Przyjź, słodka śmierci także w wypadku Klary wiązała sie bardziej z dojrzewaniem niż że znajomością muzyki, to znaczy wszytsko związane z kultem śmierci"- pisał Wolf w pewnej swej książce, tylko że ja nie jestem Klarą, i nie chodzi o kult śmierci.