Znów ja się wkurwiam, znów ja nie uważam,
Wszystko teraz niszczę wokół, ciągle robię tu bałagan.
Zatłoczone myśli, mówię odejdź, w końcu błagam:
ile możesz we mnie siedzieć, nie widzisz, że znowu spadam?
Zatopione moje myśli, w kolejnym kieliszku wódki.
Wiem ile teraz wypiję, wiem jakie też będą skutki.
Wszyscy mówią, że pomogą, to to róbcie nie pierdolcie,
Zamiast kłaść się spać wieczorem, to mam brudną całą pościel.
Nie mówcie, że nic nie umiem, bo nie mówię wam co chcecie,
Wolę żyć własnym marzeniem, własnym życiem, w własnym świecie.
Nie chcę prosić was o pomoc, wolę radzić sobie sama,
bo gdy raz prosiłam o coś usłyszałam: weź spierdalaj.
Teraz trzymam własną jakość, choć nie łatwo żyć samemu,
Ale po co mam się błaźnić skoro przeszkadzam każdemu.
Moją jedyną miłością jest muzyka zawsze będzie
tylko ona mnie nie zrani, ciągle jest zawsze i wszędzie.