Smutni są ci, co domu nie mają,
Smutni ci, co czułości nie zaznali
I smutni, którzy spojrzenia miłości nie tkneli.
Zasmuceni chichoczą nerwowo gdy o drogę ich spytasz,
i wodzą wzrokiem za tobą w nadziei,
i pragną swój los z twoim podzielić.
Smutny człowiek łzę w oku swym skrywa,
i modli się gorąco, żarliwie...
by już nie uciekać, by żyć jak życie płynie.
Smutni ludzie, nerwowo uśmiechają się...