Wieża telewizyjna Berlin

 przed świtem obudziłem się by żyć

 wplątany w cudzą pościel, w cudze sny

 pomiędzy pożądaniem a rozkoszą tkwi dolina nocy

 skazany na ponury miejski zgrzyt

 osnuty prześcieradłem brudnej mgły

 chcąc ukryć się przed samym sobą

 chlałem wódę w dusznym barze

 lecz przecież Bóg dobrze wie

 dlaczego dławi mnie wstręt

 dlaczego strach nabiera mocy i zniewala rozum

 na pewno każdy choć raz

 utracił wiarę jak Ja

 obym nie bliżej stał

 sennego dnia w króleswie mroku ...

 ... mimo, że zgubiłem się

 mimo, że zabrnąłem w mrok 

 wymieszałem z błotem krew

 ocaleję mimo to

 trzeba uprzytomnić sobie, że

 nawet kiedy wszystko straci sens

 znajdziesz przestrzeń gdzie

 wielka wiara tłumi lęk 

 jeżeli tak ma być

 że pomimo wszystko 

  ja wydostanę się

 to chyba warto 

 wierzyć 

                                                      "coma"