Co raz bliżej soboty, a ja co raz bardziej się boję. Zamiast się cieszyć to jest we mnie strach i swego rodzaju panika. Nie wiem jak to wszystko wyjdzie. A co jeśli się mu nie sposobam? Jeśli nie będę taka jak się mu do tej pory wydawało? Co jeśli nie będziemy mogli się dogadać? Chociaż o to ostatnie nie powinnam się martwić bo dużo rozmawialiśmy przez telefon czy też przez Skypa. Boję się tego spotkania jak cholera... Wiem, że moje obawy są głupie ale jednak gdzieś tam są w mojej głowie i nie potrafię się ich pozbyć... Strach jest górą nad całą resztą... Ale też nie mogę się doczekać kiedy będę mogła go zobaczyć, przytulić się do Niego, porozmawiać w cztery oczy. Tego nie mogę się doczekać z niecierpliwością.

Niby dziś jak pisaliśmy rozwiał wszystkie moje wątpliwości a jednak dalej nie jestem tego wszystkiego pewna. Zobaczymy czy czasem nie rozmyślę się do soboty i czy nie zostanę w domu...

"Nie oczekuje od Ciebie byś był idealny, po prostu chce byś był"