Zmęczona jestem.Ciągle coś nie tak. Ciągle jakiś błąd. Marta obudź się. Zejdź na ziemię.Wciąz coś mi tak podpowiada.Ale jeśli się obudzę i będzie tak, to czy warto się budzić?
O sobie: Byłam niczym samotny księżyc-satelita, którego planeta wyparowała w wyniku jakiegoś kosmicznego kataklizmu.Mimo jej braku, ignorując prawo grawitacji, uparcie krążyłam wokół pustki po swojej dawnej orbicie.
Byłam skorupą, anie żywą istotą. Byłam jak opuszczony dom- skażony dom- w którym przez jakiś czas nie dało się zupełnie mieszkać. Teraz sytuacja nieco się polepszyła. Bo nie żyję ani w przeszłości, ani w przyszłości. Dla mnie istnieje tylko dzisiaj i nie obchodzi mnie nic więcej.
Nie po to się urodziłam, by uciekać.
Nie po to się urodziłam, by być nieszczęśliwą,
a nikt mi szczęścia na tacy nie przyniesie.
Trzeba sobie o nie zawalczyć.
Walczyć i wygrać.
