Zdążyć przed końcem - część 46

Część 46

Spędziłam z nim całe popołudnie dużo rozmawialiśmy co nas trochę znowu do siebie zbliżyło . Pewnie pomyślicie , że zostaliśmy parą i tutaj was zmartwię nie było tak . Po tym wszystkim co on mi złego zrobił nie potrafię od nowa darzyć Filipa tak dużym zaufaniem jak wcześniej .  Naszych relacji nawet przyjaźnią nie nazwę długo się nie widzieliśmy chociaż przyznam szczerze bardzo się zmienił . Czas pokaże jakie będą nasze relacje w przyszłości . Pod wieczór pożegnaliśmy się i musiał wrócić na leczenie obiecał , że będziemy w ciągłym kontakcie . Zadowolona zadzwoniłam do Lidii i która zjawiła się u mnie po 15 minutach .

-Co Ty taka szczęśliwa ?

-Filip u mnie był

-Czego chciał ?

-Wiesz , że poszedł na leczenie i się zmienił nie do poznania

-A coś tam słyszałam

-Myślisz , że jest szansa żebyśmy zostali przyjaciółmi ?

-Nie wiem Diana musisz zobaczyć jak on się będzie zachowywał

-Spędziłam z nim dzisiaj popołudnie

-Osobiście nie wierzę w przemianę u takich ludzi

-Nie ocieniaj go bardzo Cię proszę stara się bardzo

-Widzę , że Ty nadal go kochasz widać to gołym okiem

-Nie prawda po prostu wierzę w zmiany jakie wywołało u niego leczenie i myślę , że jak się nie podda to wyjdzie z tego

-Nie będę się z Tobą kłócić lepiej powiedz mi jak było w ośrodku

-Tak naprawdę nie było źle poznałam tam dwie dziewczyny Amandę i Zuzę w naszym wieku z podobnymi problemami do moich  złapałam z nimi dobry kontakt i mam nadzieję , że kiedyś się jeszcze spotkamy . Najgorsze były rozmowy z tą rąbniętą panią psycholog , która uważała siebie za kogoś kto magią rozwiąże problemy . Któregoś dnia nawrzucałam jej co myślę o jej super pracy , nie obeszło się bez kilku przypałów np. jak mnie złapała na paleniu

-Też nie lubię tych wszystkich pożal się Boże specjalistów

-No to widzę nie jestem sama

-Bez kitu na dobre przestałaś brać ?

-Tak to świństwo nigdy nie znajdzie się w moich ustach

 -Cieszę się , że pokonałaś nałóg i widzę , że to leczenie dobrze na Ciebie wpłynęło

-Też to zauważyłam ale nie myśl sobie , że palenie rzuciłam

-Cudów od Ciebie nie wymagam

-No ja mam nadzieję

Resztę wieczoru spędziłam na tarasie cholernie brakowało mi tych nocy . Odpaliłam papierosa , kiedy wypuszczałam ten dym z płuc czułam jak razem z nim uciekają wszystkie wspomnienia . W ciągu tych trzech miesięcy moje życie diametralnie się zmieniło oczywiście na dobre . Cieszyło mnie to niebywale zostały tyko blizny od strzykawek na rękach . Na co dzień starałam się je zakrywać wielu ludzi myślało , że się tnę chociaż to po części była prawda . W tamtym czasie zdarzało mi  się zrobić kilka kresek żyletkom . Nagle dostałam sms od Filipa napisał , że jego leczenie potrwa jeszcze dwa miesiące odpisałam mu , że będę czekała na jego powrót i wierzę , że mu się uda . Zgasiłam szluga , wróciłam do pokoju i poszłam się wykąpać . Umyłam ,  dokładnie wysuszyłam włosy  i przebrałam się w piżamę . Kiedy chciałam iść spać do pokoju weszła Ania .

-Znowu paliłaś ?

-Tak a co ?

-Liczyłam na to , że rzucisz

-To się przeliczyłaś

-Jak tam z Filipem ?

-Dobrze , wychodzi za 2 miesiące będziemy w ciągłym kontakcie

-No to cieszę się

-Ja również

Pogadałyśmy jeszcze chwilę , dostałam od chłopaka wiadomość na dobranoc i momentalnie zasnęłam.

cdn.