Zimowe wspominki, Stare Miasto w Warszawie.

---------------------------------------

Jakże bardzo marzy mi się już powrót do Warszawy i na studia. Tęsknię za tą beztroską niezależnością. Tęsknię za tym, że nie muszę obmyślać posiłków na cały tydzień i kupować w zapasie. Tęsknię za tym, że zawsze mogą wsiąść do trwamwaju i jechać gdzie mi się tylko zamarzy. 

Coraz mocniej czuję, że w moim rodzinnym domu każde moje marzenie zostaje uśmiercane w zarodku. Wszelkie pomysły są krytykowane. Wszelkie chęci wypróbowania nowych przepisów prawie nigdy nie obejdą się bez zbędnego komentarza. 

Zwyczajnie tego nie rozumiem. Wszystkie poradniki nakazują odcinać się od osób, które nas ograniczają. Jak się zachować, gdy bardzo dużo zawdzięczam rodzicom, ale też bardzo często zabijają oni moje szczęscie, dobry nastrój, chęci?

Wiem już jaka na pewno nie będę wobec swoich dzieci kiedyś.