8 dni

Wczoraj miałam ochotę pójść do kina. Nie na żaden konkretny film, po prostu dawno nie byłam. Jednak sprawdziwszy repertuar nie doszukałam się niczego godnego choćby najmniejszej uwagi. Trudno, 15 złotych w kieszeni. Niestety, niedzielne wieczory to problem dla kinomana, który ma tylko sześć podstawowych stacji telewizyjnych. Bo niedzielne programy wieczorne to uczta dla mas. Rzygam przekoloryzowanymi prezenterami i ich przeakcentowanymi artykulacjami telewizyjnego show-języka. Dlatego wczoraj skacząc po kanałach, zaskoczyło mnie, że w okolicach godziny 20” trafiłam na film. TVP2, czyli oprócz Ale kino! jedyny godny uwagi program emitujący filmy fabularne i tym razem mnie nie zawiódł. Film zaczyna się od ujęcia, w którym główni bohaterowie pędzą samochodem w środku nocy pomiędzy innymi pojazdami, ścigani przez radiowozy policyjne. Na ekranie pojawia się napis „dzień ósmy”. Scena się urywa, wszystko ulega wyciszeniu, pojawia się panorama Paryża. Poranek i napis „dzień pierwszy”. Tak zaczyna się film, który powalił mnie na łopatki. Jest to historia, w której udział bierze trzech bohaterów: kobieta, która jest kurierem, przewozi cenne przedmioty dla gangu czy mafii (mała eksplifikacja, ciężko się zorientować), jej sporo młodszy chłopak, Jack i młoda emigrantka. Nie chcę streszczać fabuły i tego nie zrobię. Powiem tylko, że chodzi tu głównie o uwikłanie, zależności, niezdrowe układy, desperację i kryptopatologię na każdym kroku. Plus kilka bardzo dobrych scen erotycznych. W Internecie film ten nie ma zbyt dobrych recenzji, ale też nie ma ich wiele. Poszukiwaczom akcji, akcji i jeszcze raz akcji film się na pewno nie spodoba. Jednak tym, którzy dostali gęsiej skórki na „Przed zachodem słońca” zdecydowanie polecam. Myślę, że urzekło mnie w nim to, iż tak bliski jest moim życiowym doświadczeniom. No i ten klimat… Na zdjęciu z Ronim, psem Ani i Tomka