Niebo aż pękna z nadmiaru piękna
Dodano: 26 KWIETNIA 2010
niebo aż pęka z nadmiaru piękna
niebo aż pęka z nadmiaru piękna
I po chwili już ją rozbiera
Z letniej sukienki
I z wszystkich tajemnic
Wsłodkim zbożu toną w objęciach
W tę noc...
I jak to być mogło
Że ona i on
Osobno przez tyle lat
Żyli nie wiedząc
O swoim istnieniu
No jak, jak to się mogło stać?
