;(

Siedzę, płaczę i płaczę i siedzę. Coraz bardziej mi smutno. Świat się zmienia, ludzie się zmieniają tylko ja zostaje wciąż taka sama, a może to ja się zmieniłam. Kilka dni bez płaczu i znowu wrócił ten gnojek do mojej głowy. Chciała bym czasami wziąć pistolet podejść do niego i odstrzelić mu interes, i czasami chciałaby, żeby cierpiał 3 razy mocniej niż ja. Wziełabym długopis napisałabym kilka listów pożegnalnych po czym poszłabym po żyletkę podciełabym sobie żyły i podpisałanym ten jeden jedyny list do niego " Pamiętaj inni też mają uczucia. Ja też je miałam, ale nie potrafiłeś tego docenić i zdradzałeś, a na końcu zostawiłeś zrzucając całą winę na mnie. Żegnaj". Niestety to nic by nie dało :(