Tęsknię za tym co było

Za upalnymi dniami i świtami spędzonymi na naszym balkonie

pomysłów takich, że prawdopodobnie nigdy bym się na nie nie zgodziła, a teraz oddałabym wszystko, żeby to powtórzyć

miliony myśli, słów, śmiechu

wędrówek nocą, wracania do domu nad ranem i poranna jajecznica na śniadanie

pierwszego dnia w nowym domu, w którym byli ludzie, na których zawsze zależało

co się właściwie z nami dzieje?

co musi się stać, żeby raptem nie było nic?

wszystko się psuje, kruszy i niszczy

ale to my sami jesteśmy sobie winni

szkoda tylko, że czasu nie da się cofnąć

a jedna osoba nie wystarczy, żeby wszystko naprawić

otwieram butelkę wódki

zapijam chore rozkminy życia

i żal w sercu

bo w s z y s t k o jest do dupy

i gdyby nie mój mąż najwspanialszy, zapewne dawno byłabym w psychiatryku ;x