Właściwie to o niczym.

Katowania zdjęciami z Paryża ciąg dalszy.

Gdy zaczyna się dzień od płatków kukurydzianych w czekoladzie definitywnie są wakacje. To taki wspaniały czas, kiedy mozna jeść cokolwiek i kiedykolwiek się chce, roztyć, a później do końca sierpnia wracać do swojej neutralnej postaci. To także czas, kiedy można anonimowo wyjść w południe w pidżamie do sklepu, co jest dość ryzykowne, jednak czego się nie robi dla wygody. Przytłoczony śniadaniem, leczem, kiślem ananasowym, lodami, żelkami i kanapkami z szynką i pomidorem, definitywnie przekroczyłem swój limit kaloryczny. Postanowiłem więc poćwiczyć. W końcu nie można cały dzień się opierdzielać oglądając "Sex and the City"... Cóż, trzerba sobie jakoś radzić, skoro moje optymistyczne plany wyjścia na miasto zostały automatycznie zamknięte przez deszcz. Laptopy przecież nie lubią deszczu. Zamiast tego można przecież narysować kolejny projekt.

Moje włosy to koszmar. Najwyraźniej one również poczuły wakacje.

Taki zachód słońca jak dziś nie zdarza się codziennie. Podobno zwiąane jest to z jakimiś zorzami gdzieśtam... Trzeba widok tego pięknego pomarańczowo-różowo-grejpfrutowo-czerwonego nieba filiżanką cappuccino, tym razem nie w niebieskim, a w zielonym wariancie. Zapalę też, kompletnie bez powodu wszystkie świece na moim parapecie.

Dziwne... Zmrok już się zbliża, a ja widzę masę ludzi chodzących pod moim blokiem i tak ogólnie chodzących gdzieśtam, a w tle słychać umiarkowany, jednak stabilny i dosć donośny dźwięk ruchu drogowego... Czyżby głogów metropolizował się coraz bardziej?

Lubię w takich momentach wyobrażać sobie, że jestem gdzieś na Staten Island i spoglądam sobie na Manhattan. Albo co się będziemy rozdrabniać, siedzę w aparamencie na Perry street, albo na Upper East Side... 

Za marzenia - By dążyć do ich spełnienia!

Cheers!

XOXO

Madzialen