right here, right now.

Oszaleję. Dlaczego wszystko się komplikuje? 
Oszaleję, na prawdę. 
Nie wiem już co jest rzeczywistością a co efektem mojej wybujałej wyobraźni.
Oszaleję, bo zatarła mi się granica między tym wszystkim. 

Powoli znowu zaczynam tracić kontrolę nad swoim drugim Ja. Jest bardzo źle, gdy zostanie całkowicie uaktywnione. Szlag, a wydawało mi się, że ustąpi. Wydawało mi się, że już znormalniałam, że znalazłam swoje miejsce.. ale widocznie się myliłam. 

Potrzebuję wolnego. 
Tak. Potrzebuję. 
Gdzieś zdala od rzeczywistości, tylko ja i kawa z mlekiem, książka, kadzidła, świece, medytacja. 
Gdzieś w miejscu, w którym się wyciszę.

Gdzieś w miejscu, w którym stoczę wewnętrzną walkę ze sobą samą o to, jaka w końcu mam być. 
Szczera i normalna, czy zakłamana i oszalała.

Zgubiłam się. Znowu. 
Nienawidzę tych momentów, czuję, jak jakiś potwór rodziera mi klatkę piersiową od środka. To, co siedzi w mojej głowie nie daje mi spokoju.

Potrzebuję urlopu od spraw przyziemnych.
Od pracy, znajomych, kłamliwych twarzy, skomplikowanych sytuacji.
Od siebie też potrzebuję urlopu.
Czy da się wziąć urlop od samej siebie? 

Zgubiłam się, do kurwy, znowu się zgubiłam.