Nienawidzę Siebie, Ciebie , Jego , Jej i wielu innych.

Mam wszystko tak głeboko w dupie, że głębiej się chyba nie da.

Od godziny 14 jestem wkurwiona i chociaż miałam nie przeklinać, to klnę na czym świat stoi.

Nienawidzę, kiedy ktoś mnie olewa, a już na pewno, kiedy robi to w tak perfidny sposób.

Nienawidzę, kiedy ktoś robi coś tak perfidnie dobrze, tak perfidnie kłamie, że potrafię dać się nabrać.

Nienawidzę, kiedyś ktoś sam nie wie czego chce, co go interesuje.

Nienawidzę, kiedy ktoś udaje ważnego, a później nagle znika.

Nienawidzę, kiedy ktoś nie umie przyznać się do błędu, do tego co czuje i jakie ma zamiary.

Nienawidzę, kiedy ktoś jest tak doskonały, że nie umiem przejść obok niego obojętnie.

Nienawidzę, kiedy ja  chcę kogoś nienawidzieć, a jest całkiem odwrotnie.

Nienawidzę, kiedy ktoś robi słodkie oczka i perfidnie pewniacko się uśmiecha.

Nienawidzę, czytać tych chorych, zakłamanych rozmów, które i tak znam już przecież na pamięć..

Nienawidzę, kiedy ktoś... właściwie nie nawidzę tego wszystkiego i całej reszty rzeczy, która jest z Tobą związana i Ciebie mi przypomina.

Mam ochotę iść pobiegać , wyżyć się , wykrzyczeć. Później wrócić do domu, wziąć zimny prysznic , który by jeszcze ostudził też żar i nadzwyczajniej paść na łóżko i pójść spać, ale nie , bo przecież muszę iść się nauczyć na pieprzoną geografią, angielski i matematykę.

Już cieszę się na jutrzejszy dzień, a jeszcze bardziej na piąykowy. ;/

Chcę sobotę , i w końcu jechać na ten pieprzony koncert, tego pieprzonego włochatego, siema!

mp3. <3

`Czas zmienia ludzi, studzi ten żar który płonął,
Chociaż przyrzekasz to idziesz inną drogą.`