see a fire.

Tak biegłam do Ciebie, że zgubiłam siebie gdzieś po drodze. Teraz jedyne co widzę to przebłyski wspomnień wieczorem. Niczego nie żałuję, nie żałuję momentów, kiedy mogłabym skoczyć do ognia dla Ciebie. Nie żałuję chwil, kiedy wszystko wiązało się z Tobą. Zaniedbywania przyjaciół, rodziny i wszystkiego tylko dla tej,jednej, jedynej osoby. Takie głupie zakochane, nierozważne serce. Mam coś na swoją obronę? Nie,nie mam. Nie obronię się uczuciami i uzależnieniem od Ciebie. Tak wrażliwa na każde słowo. Słuchałam każdego słowa, żeby móc je zapamiętać i po powrocie do domu powtarzać tysiące razy i tańczyć w kuchni. Zapach Twojego ciała unoszący się w domu, ubrania pachnące Tobą. Takie to zabawne, nie uważasz? Nigdy nie powiedziałabym,że to mnie spotka. Nie czuję już nienawiści czy bólu z powodu Ciebie. Czuję spokój i wiarę w lepsze dni. Choć ciężko czasem omijać te miejsca, czy patrzeć wieczorem na miasto kojarzące się z Tobą i na ulice, które przemierzaliśmy. Jednak wierzę, wierzę w to i wiem,że nie jestem sama. Nie jestem sama, chronię samą siebie i wierzę w dobro,które istnieje wokół mnie. Nie wycieram już łez codziennie. Widzę Ciebie uśmiechniętego z kimś innym w wyobraźni i ból nie jest już tak dotkliwy. Nie przerasta mnie i nie pożera mojej wymęczonej duszy. Widzę jasność i ciepły żar ognia w sercu. Wierzę. Widzę. Jestem wdzięczna za świat, który mogę podziwać i za tworzenie życia, jakie do mnie należy. Nie ucieknę przed tym, nie będę kłamać i oszukiwać. Nie będę robić czegoś, czego nie jestem pewna.

Jestem. Kocham siebie i ludzi,którym jestem potrzebna.

Widzę. Podziwiam. Wierzę. Dziękuję. 

https://www.youtube.com/watch?v=mllXxyHTzfg

Jeśli to ma się skończyć w ogniu

To spłoniemy wszyscy razem

Patrząc, jak płomienie wzniosą się w noc.

Podeszliśmy zbyt blisko płomieni,

ale mam nadzieję, że mnie zapamiętasz.